ဟုိး…………သဲေသာင္ျပင္ကမ္းေျခ
လႈိင္းသံမ်ား ပဲ့တင့္သံ…နားစြင္မိပါလွ်င္
ပုိ႔လုိ႔လြမ္းကာ……တမ္းတေနလ်က္
ၾကယ္ငါးကေလးမွာ…ကုန္ေပၚက်န္ရစ္
ေရထဲသုိ႔……
ျပန္ဆင္းဖုိ႔ရန္ မေလွ်ာက္လွမ္း
အထီးက်န္ပါျပီးေလ………။
အနားကုိ ကပ္……
ေလမ်ား တုိးေဝွးစြာ တုိက္ခတ္
ခ်စ္သူအမွာစကားသံ ပါခဲ့သလား……။
ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ တစ္ေနရာ
ေသာကေတြ အပန္ေျဖဖုိ႔
အခ်စ္၏ အက်ဥ္းသား
ငါ့ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႕ မရွိပါျပီးေလ……။
ဒါဆုိရင္းလည္း……
ဒ႑ာရီေရး……မွတ္တမ္းမ်ားလုိ႔
ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ ေမ့ေပ်ာက္ဖုိ႔
အၾကင္နာသူနဲ႔ အေပးအယူေပါ့……။
ကမ္းေျခမွာ ေျခရာထင္က်န္
ေျခရာမ်ားကုိ သဲကဖုံးလႊမ္း
ပုံၿပင္ရဲ႕ထား………မရွိေတာ့သလုိ႔
အခ်စ္သမုိင္း…ေမ့သြားႏုိင္မယ့္
ကုိယ့္ မဟုတ္ပါကြယ္………။
အခ်စ္လႈိင္းသံ ယဲ့ယဲ့ေလးႏွင့္
ေမတၱာေတြ ထားခဲ့……
သစၥာမ်ားသာ ပဲ့တင့္သံ
အၾကင္နာ ခ်စ္ျခင္းတရားရဲ႕
ကမ္းေျခမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းပါမည္……။
လႈိင္းမ်ား အထပ္ထပ္……
သယ္ယူလာေသာ……
ကုိယ့္ အခ်စ္ေရမ်ားကုိ…
မင္း ေရတြက္ႏုိင္ပါမလား……ခ်စ္သူ…။
0 Comment:
Post a Comment