မုိးကလည္း သည္း……
ႏွလုံးသား ပူလုိက္ပါရဲ႕……
ရင္ခြင္ေဟာင္ကုိ စြန္သြားသူ……
ျပန္မလာလည္း…ရာသီေတြေျပာင္း
ဥၾသတုိ႔ ငုိအက္သံေတြ ကြဲ
တီေကာင္လုိ လမ္းေဖာက္တာေတြ လြဲ
ဓနမ်ဳိးေစ့ေတြလည္း ပ်က္စီး လုိ႔
ကြဲ……လြဲ……လုိ႔ ဒီႏွလုံးသားက ဒဏ္ရာ
ေရတြက္ခဲ့ပါျပီးေလ………။
ျပိဳယြင္းျခင္း မ်ားစြာ………
အတုိက္အခံလုပ္…မာနက လက္နက္
ငါ့ အိပ္မက္ကုိ အဆုံးသတ္
သစ္စိမ္းခ်ဳိ ခ်ဳိျပီး…ရက္စက္
ဒီမွာ အမုန္းမရွိသူမုိ႔……
ငါ့ အခ်စ္ေတြ ရွင္သန္ခဲ့မယ္……
ေဟာင္ႏြမ္းေနတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္……
မင္ရည္ကာ ……မ်က္ရည္………
ငါ့ ႏွလုံးသားက အခ်စ္ေတြ……
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ ရွင္သန္ေနဆဲပါကြာ……။
0 Comment:
Post a Comment