အလြမ္းေတြ ၾကယ္လုိ႔ေဝတဲ့ ည
လမင္းလည္း ပုံျပင္ မေျပာေတာ့
ေလျပည္ညွင္းက မာယာမ်ားခဲ့ျပီး…
အေမွာင္ညသန္ေခါင္ယံအခ်ိန္ မုိးကရြာခ်
မုိးစက္မ်ား ျမင္ေယာင္ခဲ့သလား…
ကုိယ့္ဘဝကေတာ့ စုိရြဲမိလုိ႔…
ဆုိ႔နစ္မႈဟာ မုိးနဲ႔အတူ ငုိျပိဳင္မယ္…။
ပါရမီျဖည့္ဖက္က အဘယ္သုိ႔ေျပး
လွမ္းေခၚေနမိတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ ေခၚသံ
ကမ္းေျခမ်ား လႈိင္းခြပ္သံနဲ႔ တူေလရဲ႕……။
ေရွ႕ ဘဝ ကုသုိလ္ကံႏွင့္
ေကာင္ကင္ဘုံမွာ စံစား
သူေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါဘိ……
ေရွ႕ဘဝ ကုိယ့္ကုသုိလ္ကံမ်ား
လူဘုံရဲ႕ မူလေနရာမွာ စံစား
ကုိယ့္ ဝမ္းနည္းပါဘိေလ……။
မေျပာျပဘဲ သိေနတယ္……
မငုိမိလည္း မ်က္ရည္က်တယ္…
ဝမ္းသားေနလည္း ဝမ္းနည္းမိတယ္…
ကုိယ့္ဟာ…မင္းရင္ခြင္ထဲက ဆုတ္ခြာ
လမ္းေဘးရဲ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ
ေဒါသနဲ႔ ထုိင္ခ်
ေသာကေတြ ေၾကြက်
ေမာဟကုိ ေျဖေဖ်ာက္
ေယာက်ာၤးေလးတစ္ေယာက္
မ်က္ဝန္းထဲမွာ ပုလဲဥတုိ႔ ကြန္းခုိမိလုိ႔
မ်က္ရည္တုိ႔ ေခြ်ကာျပ
ပန္းကေလးတုိ႔ဟာ ……
ကုိယ့္ငုိေနတာ ပထမဆုံးသိၾကေလျပီး…။
ေဟ့…………
အခ်စ္ဗိမၼာန္ တကယ္ရွိသလား…
အနမ္းရဲ႕ စူးရွတဲ့ ရံ႕နံ႔ ဘယ္လုိ႔မ်ဳိးလဲ…
အမုန္းတရား၏ နိဂုံးက ခ်ဳပ္ႏုိင္သလား…
အျပံဳးတစ္စက္နဲ႔ မာနေတြ ခဝါခ်ႏုိင္တာလား……
ေျပာလုိ႔မဆုံး…ခမ္းလုိ႔မကုန္
သူက လွည့္မၾကည့္…ကုိယ့္က ေငးငုိင္
ေတြးေဝေနတဲ့ ေျခလွမ္းက
အလြမ္းဆုိတဲ့ ေျမာင္းထဲသုိ႔ ကြ်ံက်
အိပ္မက္ကေျခာက္လွန္႔စရာ
ညတုိင္းက ရက္စက္တတ္ခဲ့ျပီး……။
ဖူးစားကံဟာ လွမ္းပစ္……
အခ်စ္ရဲ႕ ျမားတစ္စင္းမွာ
အရူးေဆး သုတ္မိခဲ့ေလသလား
လမ္းကေလးက ေကြ႕ေကာက္
ဒီရင္ဘတ္မွာ ထိခ်က္ျပင္းေတာ့
ဒီကေကာင္ အရူးျဖစ္ခဲ့ေပါ့……
ငါ့ေကာင္မေလး ေရွာင္ဖယ္ေျပး
ေနာက္တစ္ေယာက္ကုိ
ေျပာင္းလဲလုိ႔ ခ်စ္
သူေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္……။
မေသခ်ာႏုိင္ေသာ…
မင္း အခ်စ္ရဲ႕အိပ္မက္တစ္ခု…
ေသဆုံးသြားတဲ့ အခါ…
မေရရာႏုိင္ေသာ……
ငါ့ အိမ္မက္ရဲ႕ အလြမ္းမ်ားစြာ…
ရွင္သန္ေနတဲ့ အခါ……
အရာရာကုိ ျပယ္ရယ္ျပဳ…
ငါ့ဘဝေတာ့…ဒီအတုိင္းပဲ က်န္ခဲ့တယ္…။
အခ်စ္ရူးသူေလမုိ႔……
ႏွလုံးသား အခုိးခံလုိက္ရတဲ့ သူ႔ေလးကုိ
တိတ္တခုိး…က်ိန္စာတုိက္ကာ
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခ်စ္ေနပါဦးမယ္ကြယ္…
အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္နဲ႕
ႏွလုံးသားဝင္ရုိးစြန္းမွာ ခ်ည္းေႏွာင္း
အနိစၥနဲ႔ ကြန္လြန္……
ေနာင္ဘဝ အထိေပါ့…သိပ္ခ်စ္သူေရ…။
လမင္းလည္း ပုံျပင္ မေျပာေတာ့
ေလျပည္ညွင္းက မာယာမ်ားခဲ့ျပီး…
အေမွာင္ညသန္ေခါင္ယံအခ်ိန္ မုိးကရြာခ်
မုိးစက္မ်ား ျမင္ေယာင္ခဲ့သလား…
ကုိယ့္ဘဝကေတာ့ စုိရြဲမိလုိ႔…
ဆုိ႔နစ္မႈဟာ မုိးနဲ႔အတူ ငုိျပိဳင္မယ္…။
ပါရမီျဖည့္ဖက္က အဘယ္သုိ႔ေျပး
လွမ္းေခၚေနမိတဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ ေခၚသံ
ကမ္းေျခမ်ား လႈိင္းခြပ္သံနဲ႔ တူေလရဲ႕……။
ေရွ႕ ဘဝ ကုသုိလ္ကံႏွင့္
ေကာင္ကင္ဘုံမွာ စံစား
သူေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါဘိ……
ေရွ႕ဘဝ ကုိယ့္ကုသုိလ္ကံမ်ား
လူဘုံရဲ႕ မူလေနရာမွာ စံစား
ကုိယ့္ ဝမ္းနည္းပါဘိေလ……။
မေျပာျပဘဲ သိေနတယ္……
မငုိမိလည္း မ်က္ရည္က်တယ္…
ဝမ္းသားေနလည္း ဝမ္းနည္းမိတယ္…
ကုိယ့္ဟာ…မင္းရင္ခြင္ထဲက ဆုတ္ခြာ
လမ္းေဘးရဲ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ
ေဒါသနဲ႔ ထုိင္ခ်
ေသာကေတြ ေၾကြက်
ေမာဟကုိ ေျဖေဖ်ာက္
ေယာက်ာၤးေလးတစ္ေယာက္
မ်က္ဝန္းထဲမွာ ပုလဲဥတုိ႔ ကြန္းခုိမိလုိ႔
မ်က္ရည္တုိ႔ ေခြ်ကာျပ
ပန္းကေလးတုိ႔ဟာ ……
ကုိယ့္ငုိေနတာ ပထမဆုံးသိၾကေလျပီး…။
ေဟ့…………
အခ်စ္ဗိမၼာန္ တကယ္ရွိသလား…
အနမ္းရဲ႕ စူးရွတဲ့ ရံ႕နံ႔ ဘယ္လုိ႔မ်ဳိးလဲ…
အမုန္းတရား၏ နိဂုံးက ခ်ဳပ္ႏုိင္သလား…
အျပံဳးတစ္စက္နဲ႔ မာနေတြ ခဝါခ်ႏုိင္တာလား……
ေျပာလုိ႔မဆုံး…ခမ္းလုိ႔မကုန္
သူက လွည့္မၾကည့္…ကုိယ့္က ေငးငုိင္
ေတြးေဝေနတဲ့ ေျခလွမ္းက
အလြမ္းဆုိတဲ့ ေျမာင္းထဲသုိ႔ ကြ်ံက်
အိပ္မက္ကေျခာက္လွန္႔စရာ
ညတုိင္းက ရက္စက္တတ္ခဲ့ျပီး……။
ဖူးစားကံဟာ လွမ္းပစ္……
အခ်စ္ရဲ႕ ျမားတစ္စင္းမွာ
အရူးေဆး သုတ္မိခဲ့ေလသလား
လမ္းကေလးက ေကြ႕ေကာက္
ဒီရင္ဘတ္မွာ ထိခ်က္ျပင္းေတာ့
ဒီကေကာင္ အရူးျဖစ္ခဲ့ေပါ့……
ငါ့ေကာင္မေလး ေရွာင္ဖယ္ေျပး
ေနာက္တစ္ေယာက္ကုိ
ေျပာင္းလဲလုိ႔ ခ်စ္
သူေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္……။
မေသခ်ာႏုိင္ေသာ…
မင္း အခ်စ္ရဲ႕အိပ္မက္တစ္ခု…
ေသဆုံးသြားတဲ့ အခါ…
မေရရာႏုိင္ေသာ……
ငါ့ အိမ္မက္ရဲ႕ အလြမ္းမ်ားစြာ…
ရွင္သန္ေနတဲ့ အခါ……
အရာရာကုိ ျပယ္ရယ္ျပဳ…
ငါ့ဘဝေတာ့…ဒီအတုိင္းပဲ က်န္ခဲ့တယ္…။
အခ်စ္ရူးသူေလမုိ႔……
ႏွလုံးသား အခုိးခံလုိက္ရတဲ့ သူ႔ေလးကုိ
တိတ္တခုိး…က်ိန္စာတုိက္ကာ
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခ်စ္ေနပါဦးမယ္ကြယ္…
အျဖဴေရာင္ သံေယာဇဥ္နဲ႕
ႏွလုံးသားဝင္ရုိးစြန္းမွာ ခ်ည္းေႏွာင္း
အနိစၥနဲ႔ ကြန္လြန္……
ေနာင္ဘဝ အထိေပါ့…သိပ္ခ်စ္သူေရ…။
1 Comment:
ေကာင္တယ္ဗ်ာ----ဒီကဗ်ာေလးက-က်ေနာ္နဲ႔သက္ဆိုင္ေနသလိုဘဲ
ေက်းေဇူးတင္ပါတယ္-----ကို-တိမ္တိုက္
Post a Comment